Het nieuwe kindje


Mama wil een foto maken,
van ons
bij het nieuwe kindje.
Maar het kindje huilt.

We moeten bij hem
gaan staan. 
Ik dicht bij het kindje,
en mijn broer achter mij.
Het kindje huilt,
hij houdt niet op.
Wat moet ik doen?
Ik tracht hem te troosten
en ik houd zijn handje vast,
maar ik weet
dat hij zal blijven huilen.

Mama wil dat we lachen.
Smile,
zegt ze
maar ze ziet er zelf bedrukt uit,
en ik maak me zorgen om haar,
dus lachen kan ik niet.
Kijk naar het vogeltje,
zegt ze dan,
en dat lukt me wel.

Er is iets
met het nieuwe kindje.
Hij is pas geboren,
maar er is iets
mis met hem.
Ik weet niet wat,
maar hij huilt
dag en nacht.

Mama is helemaal
van streek.
Ik heb haar
nog nooit zo gezien.
En papa zegt
shhh, mama moet rusten,
als we vragen
hoe het met haar is,
wanneer we ’s morgens
met hem aan het ontbijten zijn
en zij boven
in haar kamer blijft.

We gaan de hele dag
naar opa en oma
en we spelen daar
met de Dinky Toys autootjes.
Tegen de avond
komt papa ons halen.
We rijden naar huis.

Mama heeft frietjes gemaakt.
Lekker.
We eten samen.
Het is even gezellig,
tot het kindje
weer begint te huilen,
en wanneer mama het hoort
begint zij ook...

Ik kan die nacht niet slapen,
want ik hoor het kindje
heel de tijd huilen.
Ik ben bang 
en ik weet niet waarom.
Ik weet alleen:
ik wil bij mama zijn.